مقایسه دو روش نمونه گیری از ترشحات واژینال برای تشخیص عفونت تریکومونایی

زمینه و هدف: روشهای غیر تهاجمی برای تشخیص گنوره و کلامیدیا با استفاده از تست های اداراری و بدون استفاده از معاینات واژینال، با استفاده از اسپکولوم در دسترس می باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی نتایج دو روش نمونه گیری از ترشحات واژن با و بدون استفاده از اسپکولوم در تشخیص عفونت تریکومونایی است.روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه کار آزمایی بالینی از نوع مقایسه آزمونها است. نمونه مورد پژوهش 100 خانم 49-18 ساله، با شکایت از ترشحات واژینال و سایر علائم واژینیت، مراجعه به درمانگاه زنان مرکز آموزشی- درمانی طالقانی بودند که به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند که جهت تشخیص نوع عفونت از ترشحات واژینال بیماران یکبار قبل از معاینه با اسپکولوم و بار دیگر در طی معاینه با اسپکولوم نمونه تهیه شد و جهت تشخیص عفونت تریکومونیازیس مورد بررسی قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش از نرم افزار کامپیوتری 14 spss و آزمونهای ناپارامتری مک نمار و ضریب کاپا استفاده شد. فاصله اطمینان %95 و سطح معنی داری در این پژوهش 05/0در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج نشان داد که حساسیت روش نمونه گیری از ترشحات واژن با اسپکولوم در تشخیص تریکومونیاز %69 بود. حساسیت روش نمونه گیری از ترشحات واژن بدون اسپکولوم در تشخیص تریکومونیاز %5/62 بود. آزمون آماری مک نمار اختلاف آماری معنی داری بین حساسیت دو روش نمونه گیری از ترشحات واژن با و بدون استفاده از اسپکولوم در تشخیص این عفونت نشان نداد (p= ns). میزان توافق به دست آمده بین دو روش نمونه گیری از ترشحات واژن با و بدون اسپکولوم در تشخیص این عفونت 85/0 بود.بحث و نتیجه گیری: تشخیص عفونت تریکومونایی می تواند بدون انجام معاینه با اسپکولوم صورت پذیرد. این روش می تواند در زنانی که به علت ترس از معاینه با اسپکولوم با تاخیر مراجعه می کنند، سودمند باشد.